←

PAULUS WAS TOCH ZIEK?


Lukas 9
En Hij zond hen heen, om te prediken het Koninkrijk Gods, en de kranken gezond te maken.


Van Paulus wordt wel eens gezegd dat hij aan een oogziekte leed, al dan niet etterend. Waar halen mensen dit idee toch vandaan? De Bijbel leert het in ieder geval niet!

Paulus ontmoet Jezus op weg naar Damaskus
Sommigen denken dat Paulus' ogen aangetast zijn, toen hem op weg naar Damascus een fel licht omstraalde, zoals we in Handelingen 22 kunnen lezen:

Maar het overkwam mij, toen ik onderweg was en omstreeks de middag Damascus naderde, dat plotseling vanuit de hemel een fel licht mij omstraalde. En ik viel op de grond en hoorde een stem tegen mij zeggen: Saul, Saul, waarom vervolgt u Mij? En ik antwoordde: Wie bent U, Heere? En Hij zei tegen mij: Ik ben Jezus de Nazarener, Die u vervolgt. En zij die bij mij waren, zagen wel het licht en werden zeer bevreesd, maar de stem van Hem Die tot mij sprak, hoorden zij niet. En ik zei: Heere, wat moet ik doen? En de Heere zei tegen mij: Sta op en ga naar Damascus, en daar zal met u gesproken worden over alles wat voor u vastgesteld is om te doen. En omdat ik door de glans van dat licht niets meer kon zien, werd ik bij de hand geleid door hen die bij mij waren, en zo kwam ik in Damascus. En een zekere Ananias, een godvrezend man, die leefde volgens de wet en met een goed getuigenis van alle Joden die daar woonden, kwam naar mij toe, ging bij mij staan en zei tegen mij: Saul, broeder, word weer ziende! En op hetzelfde moment werd ik ziende, en zag hem. En hij zei: De God van onze vaderen heeft u voorbestemd om Zijn wil te kennen en de Rechtvaardige te zien en de stem uit Zijn mond te horen, want u moet voor Hem bij alle mensen getuige zijn van wat u hebt gezien en gehoord.

De Bijbel verklaart hier zichzelf: Toen Ananias, door God gestuurd, Paulus de handen oplegde, werd hij direct genezen van zijn blindheid. God maakte Paulus duidelijk dat hij in blinde razernij Christenen vervolgde. Paulus moest zelf bewust worden van zijn geestelijke blindheid. Paulus was door God gekozen om het evangelie te verkondigen en mensen te bevrijden uit de macht van satan. Paulus was dus gedurende een zeer korte periode blind en nergens lezen we dat hij later nog gebukt ging onder deze blindheid! Sterker nog, in Handelingen 14 lezen we dat Paulus uitstekend kon zien. Hij keek iemand doordringend aan:

En er zat in Lystre een man die geen macht had over zijn voeten: hij was kreupel van de moederschoot af en had nooit kunnen lopen. Deze hoorde Paulus spreken. Die keek hem doordringend aan en toen hij zag dat hij geloof had om gezond te worden, zei hij met luide stem: Sta recht op uw voeten! En hij sprong op en liep rond.

Deze kreupele man luisterde naar Paulus. Als Paulus met etterende ogen had staan prediken over genezing, is het niet waarschijnlijk dat deze man geloof voor genezing gekregen zou hebben! Paulus keek de man doordringend aan. Paulus zag wel degelijk goed! Van blindheid of een oogziekte was absoluut geen sprake!

Was Paulus misschien ziek bij de Galaten?
In Galaten 4 lezen we iets dat jammer genoeg bijdraagt aan de dwaling dat Paulus ziek zou zijn (in sommige nieuwe vertalingen lezen we ten onrechte dat Paulus ziek was):

U weet toch dat ik u de eerste keer het Evangelie heb verkondigd in lichamelijke zwakheid. En toch hebt u mijn beproeving, die in mijn lichaam plaatsvond, niet veracht of verafschuwd, maar ontving u mij als een engel van God, ja, als Christus Jezus. Waarin prees u zich dan gelukkig? Want ik kan van u getuigen dat u, zo mogelijk, uw ogen zou hebben uitgerukt en aan mij gegeven zou hebben.

Paulus bevond zich dus in een toestand van 'lichamelijke zwakheid', toen hij de eerste keer aan de Galaten het Evangelie verkondigde. Het woord zwakheid is vertaald van het Griekse woord 'astheneia' (Strong's Concordance 769), dat ook vertaald kan worden met 'gebrek aan kracht' of 'zwakte'. 'astheneia' kan ziekte betekenen, maar in dit geval spreekt de Bijbel over een lichamelijke zwakheid. Hetzelfde woord komen we ook tegen in bijvoorbeeld Romeinen 8

En evenzo komt ook de Geest onze zwakheden te hulp, want wij weten niet wat wij bidden zullen zoals het behoort. De Geest Zelf echter pleit voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen.

De zwakheid waar hiervan sprake is, is geen ziekte. De zwakte is het niet weten wat te bidden!

De lichamelijke zwakheid was slechts tijdelijk! Wat was dan die lichamelijke zwakheid? Het antwoord lezen we in Handelingen 14:

Paulus eerste zendingsreis was naar de Romeinse provincie Galatië, waar hij de steden "Lykaonie, Lystre en Derbe" aandeed. In Lystra ging een man die van zijn geboorte af verlamd was, door geloof in wat Paulus predikte, lopen. Dit bracht een opschudding teweeg, ze zagen Paulus en Barnabas aan als Griekse goden en wilden hen offers brengen. Ze konden dit ternauwernood beletten. Toen kwamen er ook nog Joden uit Antiochië die het volk tegen hen ophitste. Maar er kwamen Joden uit Antiochië en Ikonium, die de menigten overtuigden; en zij stenigden Paulus en sleepten hem de stad uit, omdat zij dachten dat hij dood was.

Paulus werd dus gestenigd en voor dood achtergelaten! Dit weerhield Paulus er echter niet van om Zijn door God gegeven opdracht verder uit te voeren! We lezen verder:

Maar toen de discipelen hem omringd hadden, stond hij op en ging de stad in, en de volgende dag vertrok hij met Barnabas naar Derbe . En nadat zij aan die stad het Evangelie verkondigd hadden en veel discipelen gemaakt hadden, keerden zij terug naar Lystre, Ikonium en Antiochië.

De volgende dag al ging Paulus weer verder met prediken! Vermoedelijk zal zijn lichaam de sporen gedragen hebben van zijn steniging. Zijn eerste zendingsreis naar de Galaten resulteerde daarom in "lichamelijke zwakheid". Van een ziekte was dus geen sprake! Stel dat je een marathon rent, en je bezoekt de volgende dag vrienden of familie, die je vragen een stevige wandeling te maken, dan zou je dat misschien met veel moeite en in een laag tempo kunnen. Er is dan sprake van een lichamelijke zwakheid. Zullen ze denken dat je ziek bent, of zullen ze de zwakheid toeschrijven aan het lopen van een marathon?

Ook in 2 Korinthe 6 schrijft Paulus over verdrukkingen (er is nergens sprake van ziekte!):

Maar in alles bewijzen wij onszelf als dienaars van God, in veel volharding: in verdrukkingen, in noden, in benauwdheden, in slagen, in gevangenissen, in oproer, in ingespannen arbeid, in nachten zonder slaap, in vasten, in reinheid, in kennis, in geduld, in vriendelijkheid, in de Heilige Geest, in ongeveinsde liefde, in het woord van de waarheid, in de kracht van God, door de wapens van de gerechtigheid aan de rechter- en aan de linkerzijde; door eer en oneer, door kwaad gerucht en goed gerucht; als misleiders en toch waarachtigen; als onbekenden en toch bekenden; als stervenden, en zie, wij leven; als bestraft en toch niet gedood; als bedroefden, maar toch steeds blij; als armen, maar die toch velen rijk maken; als mensen die niets hebben en toch alles bezitten.

Uit Galaten 4:15 concluderen sommigen ten onrechte dat Paulus aan een oogziekte zou geleden hebben, omdat de Galaten zelfs hun ogen zouden uitgerukt hebben om aan Paulus te geven:

Want ik kan van u getuigen dat u, zo mogelijk, uw ogen zou hebben uitgerukt en aan mij gegeven zou hebben.

Het getuigt van een flink stuk inlegkunde om hier een oogziekte aan te koppelen. Laten we deze tekst eens in zijn context bekijken en bestuderen. In Galaten 4:14 lezen we:

En toch hebt u mijn beproeving, die in mijn lichaam plaatsvond, niet veracht of verafschuwd, maar ontving u mij als een engel van God, ja, als Christus Jezus.

De Galaten ontvingen Paulus dus als Jezus! Het gevolg was bekering. Als we nu even terug gaan naar Galaten 1 zegt Paulus over Christus:

Die Zichzelf gegeven heeft voor onze zonden

In Galaten 4:15 wordt dus gesproken over zonde uitrukken, en niet over een (oog)ziekte. In de bijbel lezen we dat als jouw hand je tot zonde brengt, dat je dan beter je hand kunt afhakken, en als jouw oog je tot zonde brengt, het beter is je ogen uit te rukken (Mattheüs 18:8-9). De ogen zijn de spiegels van ons hart. De bijbel leert ons dat wij het hart moeten bewaken. Dus het is aannemelijk dat Paulus ons duidelijk maakt dat de Galaten bij de eerste ontmoeting bereid waren om hun ogen uit te rukken (hun zonde uit het leven uit te rukken, omdat ze Christus in hem zagen), en dat het uitrukken van deze ogen NIET op een ziekte duidde.

"Grote letters"
Nog een tekst die gebruikt wordt om aan te tonen dat Paulus een oogziekte had, is zijn afscheidsgroet aan de Galaten. In zijn afscheidsgroet (Galaten 6) schrijft Paulus met "grote letters". Deze tekst wordt ten onrechte gebruikt om aan te tonen dat Paulus een oogziekte had. Wat lezen we?

Zie met wat een grote letters ik u met mijn eigen hand schrijf:

De Statenvertaling legt de nadruk op de brief:

Ziet, hoe groten brief ik u geschreven heb met mijn hand.

Het is duidelijk dat men op zoek is naar "bewijsstukken", waaruit zou blijken dat Paulus een oogziekte had. De Bijbel biedt geen enkele ruimte voor deze visie. Paulus had geen oogziekte!

Trofimus en Epafroditus
Nog een gebruikt argument is dat Paulus enige van zijn medewerkers ziek moest achterlaten. In 2 Timotheüs 4 lezen we:

Trofimus heb ik in Milete ziek achtergelaten.

In Handelingen 19 lezen we dat God buitengewone krachten deed door de handen van Paulus. Waarom dan niet voor Trofimus? In feite is de vraag onjuist. Een genezing kan direct plaatsvinden, maar het kan ook een (kort) proces zijn. Trofimus valt onder de laatste categorie. Hij is niet ziek gebleven, want in Handelingen 21 lezen we dat hij Paulus op zijn laatste reis vergezeld had:

zij hadden eerder al de Efeziër Trofimus met hem in de stad gezien

In Filippenzen 2 lezen we:

Ik heb het echter nodig geacht Epafroditus naar u toe te sturen, mijn broeder, medearbeider en medestrijder, en uw gezant en dienaar in wat ik nodig had, omdat hij vurig naar u allen verlangde en in grote angst verkeerde, omdat u gehoord had dat hij ziek was. Hij is inderdaad ook ziek geweest, tot dicht bij de dood, maar God heeft Zich over hem ontfermd, en niet alleen over hem, maar ook over mij, opdat ik niet droefheid op droefheid zou hebben. Daarom heb ik hem des te sneller gestuurd, opdat u zich weer kunt verblijden als u hem ziet, en ik minder droevig ben. Ontvang hem dan in de Heere, met alle blijdschap, en houd zulke mensen in ere. Want om het werk van Christus was hij tot dicht bij de dood gekomen, doordat hij zijn leven had gewaagd om aan te vullen wat aan uw dienstbetoon jegens mij nog ontbrak.

Van Epafroditus werd gezegd dat hij ziek was geweest en om het werk van Christus de dood nabij was geweest. Ook Epafroditus werd vervolgd. Hij waagde zijn leven om Paulus te helpen. Daarom noemt Paulus hem mijn "medestrijder". In Filippenzen 2 lezen we wel heel nadrukkelijk dat God Epafroditus niet aan zijn lot heeft overgelaten! En dit konden de Filippenzen met hun eigen ogen zien, omdat Paulus hem terugstuurde, zodat ze zich konden verblijden over zijn herstel!

Het is dus niet omdat we in de Bijbel lezen dat Christenen ziek zijn geweest, dat het Gods Wil is dat ze ziek waren. Het tegendeel is waar: we hebben gezien dat God hen genas! We kunnen Paulus en zijn medewerkers niet als excuus gebruiken om ziek te blijven, of te verkondigen dat ziekte van God komt. Dit is niet wat het Nieuwe Verbond ons leert. Bouw je geloof op het Woord van God en niet op ervaringen van mensen. Vernieuw het denken met Gods Woord en ontvang de genezing waarin God al voorzien heeft!

Heb je Jezus Christus nog niet aanvaard als God en Verlosser? Heb je de gratis gift van gerechtigheid nog niet ontvangen, maar wil je het wel? Lees dan Romeinen 10:9 en bid dan bijvoorbeeld onderstaand gebed:

Hemelse Vader. Ik aanvaard Jezus Christus als God en Verlosser. Ik geloof dat Jezus voor al mijn zonden gestorven is, en dat Hij uit de dood is opgewekt. Door het geloof in Uw Woord ontvang ik redding. Ik dank U voor de vergeving van al mijn zonden. AMEN.

Vragen? Gebed of hulp nodig?
Bel of mail ons →


info@gelooft.com | Facebook